Atölye Tiyatrosu’ndan’ ‘Beckett Beşlemesi’ Ethos Ankara Tiyatro Festivali’ne kattılan yerliyabancı topluluklar arasında, profesyonel düzeyde kurumlaşmış topluluklar yanında, tiyatroda öncü arayışlara yönelen özel topluluklar ve amatör topluluklar da yer alıyordu. Bunlardan ikisi, iki karşıt bağlamda umutla doldurdu izleyenlen.

Atölye Tiyatrosu. büyük kent kültürüyle beslenmiş ve tiyatro bilincine sahip gençlerin oluşturduğu bir öncü- deneysel Istanbul topluluğu. ‘Beckett Beşlemesi’, insanın, ölümlü bir varlık olduğunu bilmesine karşn ‘kendini önemli sayma’ eğiliminin trajikomik söylemini tiyatro sahnesine aktarma yolunda modernizmden postmodernizme ulaşan bir çizgide yapıt üreten Beckett’in 5 metnini sunuyor. Metinlerin vurgusu yaşamın hiçbir eylemi ya da sözü anlamh kılamayacak düzeyde kısa ve boş olduğu üstüne. Oyunu başlatan ‘Nefes’ epızodun da, kısacık ‘doğum-yaşam-ölüm’ sürecinin görsel ve sessel sunuluşu daha net göstergelerle gerçekleştirilebilirdı diye düşünüyorum. Ancak, daha sonraki epizodlarda yansıyan uzam, ışık, makyaj, hareket ve ses tasanmlan Atölye Tiyatrosu nun sahnelemesinin ne denli incelikli bir dramaturjinın ürünü olduğunu gösteriyor. Oyundan ‘yenİlenmiş’ bir tiyatro seyircisi olarak çıktığımı söylemeliyim.